Uzyskanie pozwolenia na broń wymaga spełnienia wielu wymagań formalnych, odbycia specjalistycznych kursów oraz zdania egzaminów sprawdzających wiedzę i umiejętności praktyczne. Procedura ma na celu zapewnienie, że każda osoba posiadająca broń palną działa w zgodzie z przepisami i przestrzega zasad bezpieczeństwa. Poniższy tekst przeprowadza przez kolejne etapy przygotowań i samego egzaminu na posiadanie pozwolenia na broń.
Wymagania formalne i dokumenty
Przed przystąpieniem do szkolenia kandydat musi zgromadzić szereg dokumentów i spełnić kwalifikacje określone przez ustawodawcę. Podstawowe warunki to:
- osiągnięcie pełnoletności,
- niekaralność za przestępstwa umyślne,
- bardzo dobry stan zdrowia fizycznego i psychicznego,
- posiadanie stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju.
Do wydziału administracji należy dostarczyć komplet dokumentów:
- wniosek o wydanie pozwolenia,
- aktualne orzeczenie lekarskie potwierdzające brak przeciwwskazań do posiadania broni,
- opinie komendanta policji,
- zaświadczenie o niekaralności z Krajowego Rejestru Karnego,
- świadectwo ukończenia kursu szkoleniowego.
Przygotowanie do egzaminu
Kurs szkoleniowy trwa zwykle kilkadziesiąt godzin i obejmuje część teoretyczną oraz praktyczne ćwiczenia na strzelnicy. Zajęcia prowadzi uprawniony instruktor, który przekazuje wiedzę na temat broni, przepisów prawnych i metod strzelania. Etapy szkolenia:
- Wykłady teoretyczne – omówienie klasyfikacji broni, zasad jej magazynowania i przewożenia.
- Ćwiczenia praktyczne – obsługa broni, jej rozkładanie i składanie, suwadła, celowniki.
- Szkolenie z bezpieczeństwa – procedury postępowania w sytuacjach awaryjnych i udzielanie pierwszej pomocy.
- Egzamin próbny – weryfikacja umiejętności praktycznych przed egzaminem państwowym.
Warto przygotować się także samodzielnie, studiując aktualny stan prawny i regulaminy strzelnic, a także korzystając z materiałów e-learningowych udostępnionych przez organizatora kursu.
Egzamin teoretyczny
Test teoretyczny sprawdza znajomość zagadnień prawnych, technicznych oraz zasad postępowania w sytuacjach kryzysowych. Pytania prezentowane są w formie zamkniętej (test jednokrotnego wyboru) lub otwartej. Tematyka obejmuje:
- definicje i klasyfikację rodzajów broni – krótka, długa, automatyczna, pneumatyczna;
- przepisy ustawy o broni i amunicji – warunki uzyskania i przedłużania pozwolenia;
- zasady przechowywania i transportu – zabezpieczenia i magazynki;
- procedury użycia broni – obrona konieczna, stan wyższej konieczności;
- elementy taktyki i etyki posiadacza broni.
Aby zdanie testu było możliwe, trzeba uzyskać co najmniej 75% prawidłowych odpowiedzi. Przygotowanie obejmuje:
- rozwiązywanie przykładowych zestawów egzaminacyjnych,
- korzystanie z podręczników oraz materiałów online,
- udział w dodatkowych konsultacjach z wykładowcami.
Egzamin praktyczny
Podczas części praktycznej ocenie podlega precyzja i poprawność wykonania strzałów, a także procedury bezpieczeństwa stosowane na strzelnicy. W zależności od rodzaju pozwolenia, kandydat może być zobowiązany do zaliczenia:
Strzelanie z broni krótkiej
- celowanie do tarczy na odległość 10–25 metrów,
- uzyskanie minimalnej liczby punktów (zwykle ok. 70% możliwych do zdobycia),
- umiejętność szybkiego przeładowania i wymiany magazynka.
Strzelanie z broni długiej
- oddanie strzałów z postaw wolnej i wspieranej,
- wykorzystanie podpórki lub łoża, jeśli obowiązuje,
- utrzymanie odpowiedniej techniki oddychania.
W trakcie egzaminu kandydat musi demonstrować: dbałość o bezpieczeństwo, przestrzeganie komend prowadzącego oraz stosowanie się do regulaminu strzelnicy. Ocena praktyczna obejmuje liczbę trafień i sposób obchodzenia się z bronią.
Badania psychologiczne i lekarskie
Nieodłącznym etapem procesu jest badanie psychologiczne, które ma zweryfikować zdolność radzenia sobie ze stresem, odpowiedzialność oraz stabilność emocjonalną. Psycholog stosuje testy psychometryczne, kwestionariusze osobowości i rozmowę kwalifikacyjną. Wynik pozytywny potwierdza brak przeciwwskazań do posiadania broni.
Orzeczenie lekarskie wydaje uprawniony lekarz medycyny pracy lub lekarz rodzinny, który sprawdza:
- stan układu ruchu i wzroku,
- choroby kardiologiczne i neurologiczne,
- uzależnienia oraz stan zdrowia ogólnego.
Oba badania trzeba przedstawić we właściwym organie, aby zakończyć proces przyznania pozwolenia. Warto pamiętać, że orzeczenia te mają ograniczoną ważność i mogą wymagać odnowienia przy przedłużaniu licencji.
